امروز که تقویم رسیده به روز مادر و روز زن، انگار فضای هلدینگ اطلس یکجور دیگری شده؛ نه فقط به خاطر اینکه این روز توی سالنامه رسمی کشور ثبت شده، بلکه چون این مناسبت، آدم را ناخودآگاه میبرد سمت تمام زنانی که هر روز کنارشان کار میکنیم و شاید هیچوقت فرصت نشده درست و حسابی ازشان بپرسیم: «چطور این همه مسیر را با هم میرسی؟»
کافی است یک روز، فقط یک روز، از صبح تا عصر، کارهای همکاران خانم را دقیق ببینیم. از همان لحظهای که وارد مجموعه میشوند، تا وقتی که با آخرین ایمیل، آخرین گزارش یا آخرین تماس تلفنی روزشان را میبندند، همیشه چیزی در رفتارشان هست که نگاه آدم را نگه میدارد؛ یک حوصلهای که انگار هیچوقت تمام نمیشود، یک نظم شخصی که همیشه در جریان است، یک دقت در کارهایی که شاید خیلیها از کنارشان راحت میگذرند. برای همین است که در بخشهای مختلف هلدینگ از اداری تا ارتباطات، از مالی تا برنامهریزی حضور زنان همیشه یک جور کیفیت اضافه بوده؛ کیفیتی که با هیچ ابزار یا سیستم دیجیتالی قابل جایگزینی نیست. خیلی از مدیران اطلس بارها گفتهاند که: «وقتی کار پیچیده میشود، معمولاً اولین کسی که درست میفهمد مشکل از کجاست، یک خانم است.» این جمله شاید ساده بهنظر برسد، اما در دلش یک واقعیت بزرگ دارد؛ اینکه نگاه زنان معمولاً چند لایه است. جایی که دیگران فقط مشکل میبینند، آنها مسیر حل را هم تشخیص میدهند؛ همان لحظه دقیق، آرام، بدون هیاهو. اما قصه وقتی به مادران شاغل میرسد، رنگش خیلی عوض میشود. اینکه یک زن هر روز صبح، بعد از مدیریت کلی برنامه خانه، رسیدگی به بچهها، تکالیف مدرسه، کارهای روزمره، دغدغههای کوچک و بزرگ، وارد سازمان شود و همچنان انرژیِ انجام کارهای سخت را داشته باشد، چیزی فراتر از توانایی شغلی است. این یک نیروی درونی است؛ نیرویی که با هیچ دوره آموزشی به دست نمیآید و به همین دلیل، مادران شاغل هلدینگ همیشه ستونهای آرام اما قدرتمند مجموعه بودهاند. در گفتوگوهای غیررسمی بین کارکنان، بارها تکرار شده که: «اگه فلان بخش خوب پیش میره، چون فلان خانم هست.» این جملهها شاید در گزارشهای رسمی دیده نشوند، ولی واقعیت دارند. واقعیتی که در رفتار روزانه، در نظم کارها، در کیفیت خروجی پروژهها و حتی در فضای احساسی سازمان خودش را نشان میدهد.
سالهاست که هلدینگ اطلس تلاش کرده نقش زنان را فقط به متن تبریکها محدود نکند. سیاستهای منابع انسانی، دورههای ارتقا، فضای حمایتی، امکان پیشرفت شغلی، و توجه به تعادل کار و زندگی، همه بخشی از این نگاه بوده. مسیر کامل نیست؛ اما روشن است. هر بار که یک زن در نقش جدیدی قرار میگیرد، هر بار که یک پروژه با مدیریت یک خانم جلو میرود یا هر بار که یک تیم با حضور پررنگ بانوان سامان میگیرد، نتیجه همان نگاه درست است که حالا دارد خودش را نشان میدهد. یکی از چیزهایی که هلدینگ را از خیلی مجموعههای دیگر جدا کرده، همین نگاه انسانی به «نقش زنان» است. یعنی نه صرفاً بهعنوان نیروی کار، نه صرفاً بهعنوان کارمند، بلکه بهعنوان بخشی از هویت سازمان. زنانی که با ترکیبی از صبوری، انعطاف، تمرکز، خلاقیت و گاهی حتی فداکاری، باعث شدهاند اطلس فقط یک هلدینگ اقتصادی نباشد؛ بلکه یک محیط کاری قابل اتکا، آرام و قابل رشد باشد.
روز مادر و روز زن، در چنین فضایی فقط یک مناسبت نیست؛ یک مکث است. مکثی برای اینکه ببینیم چطور این مجموعه، هر روز بر شانه زنانی پیش میرود که شاید نامشان در عنوان هیچ گزارش رسمی نیاید، اما اثرشان زیر هر پروژه، هر تصمیم، و هر حرکت رو به جلو دیده میشود. همین اثرهاست که کیفیت کار را بالا میبرد، همین حضورهای آرام است که تیمها را منسجم نگه میدارد، و همین نقشهای خاموش است که جریان پیشرفت را پایدار میکند.
شاهد روشن این ماجرا در خود اطلس هم دیده میشود؛ جایی که بانوان فقط نقش همراه ندارن، بلکه در جایگاههای کلیدی مدیریتی قرار گرفتن. بخش مهمی از مسئولیتهای اصلی مدیریت عامل گرفته تا واحدهای حساس مثل مالی، روابطعمومی، اداری و حتی دستیار ویژه مدیرعامل در امور اجرایی به زنان سپرده شده؛ زنهایی که امروز بخشی جداییناپذیر از موتور تصمیمسازی و پیشبرد راهبردهای هلدینگ اطلس هستن.
این روز، برای هلدینگ اطلس یک جور یادآوریست؛ یادآوری اینکه مسیر رشد بدون مشارکت زنان، اصلاً شکل نمیگیرد. یادآوری اینکه پشت خیلی از خروجیهای خوب، پشت خیلی از هماهنگیهای دقیق، و پشت خیلی از موفقیتهای کوچک و بزرگ، رد پای زنانی هست که هیچوقت دنبال دیده شدن نبودند، اما همیشه در قلب کار حضور داشتهاند.
امروز از طرف هلدینگ اطلس، ساده و صمیمی میگوییم:
قدردانِ تمام زنانی هستیم که با تلاش، انرژی و انسانیتشان، این مجموعه را هر روز بهتر از دیروز میکنند.
این قدردانی نه فقط برای امروز، که برای هر روزی است که این مجموعه روی قدرت، صبر و تواناییهای آنها تکیه کرده است.
تاریخ خبر : 20 آذر 1404